1463 ?

Hoewel het geheel volgens de literatuur zou opklimmen tot de vroege 17de eeuw en verbouwd werd in de eerste helft van de 18de eeuw verschilt de inplanting weergegeven op de Ferrariskaart van 1771-1777 grondig met het primitief kadasterplan: waar Ferraris twee vrijstaande volumes toont, een L-vormig volume ten westen en een rechthoekig ten oosten met ertussenin een kleiner blokvormig volume, geeft het primitief kadasterplan een volume weer dat duidelijk herkenbaar is in de huidige configuratie.

1607

Oorspronkelijk vormden Kerkstraat 1 & 3 samen met Kerkplein 1 het historische Hotel de Boisschot, vandaag is het gesplitst in drie wooneenheden.

Het ensemble is gelegen op de plaats van het oorspronkelijke Huis De Wijngaard, dat voor het eerst vermeld werd in 1463 wanneer er een akte werd opgesteld door Jan van der Meeren, die de Wijngaard verpandde voor 14 Rijnse gulden. In het midden van de 16de eeuw komt het geheel in bezit van Hendrik van der Meeren. Volgens de beschikbare literatuur bouwde Ferdinand de Boisschot in 1607 of 1609 hier 'een schoon stenen huis'.

Het erf besloeg de hele ruimte tussen de huidige Kerkstraat, Stationsstraat, Hector Henneaulaan en Vijverstraat. Ferdinand de Boisschot (1560-1649) die in 1605 dorpsheer werd van Zaventem, was markies van Groot-Bijgaarden en kanselier van de koning van Spanje in het hertogdom Brabant. Op 27 maart 1621 werd hij wegens speciale verdiensten tot baron verheven waardoor de heerlijkheid Zaventem een baronie werd. Ter gelegenheid hiervan zou hij de Sint-Martinusparochie het schilderij van Sint-Martinus van de hand van Antoon Van Dijck geschonken hebben.

1901

Het pand Kerkplein 1 is het meest oorspronkelijke deel : het betreft een in kern traditioneel woonhuis van vijf traveeën en twee en een halve bouwlaag onder een half schilddak (mechanische pannen).

Op een oude prentkaart, verzonden in 1901, waarop ook het kerkhof rond de kerk nog aanwezig is, is het pand afgebeeld met een zadeldak voorzien van dakkapellen tussen zijtrapgevels.

ALL FOR THE CLIMAT

‘Energiezuinige maatregelen in monumenten met woonfunctie.’ Een geselecteerd pilootproject ism met het WTCB.

Zonne-energie opwekken in een erfgoedcontext is dat verenigbaar?

In 2005 was dit in ieder geval geen evidentie om een zonnecollector te kunnen plaatsen, maar het is uiteindelijk toch gelukt. Eén van de eerste zonnecollectoren in een erfgoedwoning. Bovendien prijkt deze case op de cover van Onroerend Erfgoed als toonvoorbeeld in het afwegingskader.

We willen hierin verder gaan; de grenzen aftasten van maximale energiezuinige ingrepen zonder bijkomende problemen te generen. Niet evident in een woning vol met koudebruggen, kieren en natuurlijk de te respecteren erfgoedwaarde.

Een evenwicht vinden tussen de strikte reglementeringen en gezond verstand is hierin de rode draad doorheen het proces.

PILOOTPROJECT

Rekening houdend dat deze rijwoning centraal in de dorpskern ligt, vlakbij het openbaar vervoer, voldoet de woning al perfect aan de randvoorwaarden voor een bredere visie van toekomstgerichte energiezuinige woningen. Dat deze renovatie/restauratie uiteindelijk een impact blijkt te hebben die nog veel kleiner is dan het bouwen van een nieuwbouw energie-neutrale woning geeft pas echt voldoening om dit ook in concrete cijfers vast te leggen.

Als pilootproject/casestudie ‘Energiezuinige maatregelen in monumenten met woonfunctie’ is de monitoring hiervan sinds december 2017 (van de nog niet-geïsoleerde woning) in uitvoering. Verschillende dataloggers zijn geïnstalleerd in alle plaatsen van deze woning. Na de aangebrachte maatregelen zal de woning opnieuw aan testen worden onderworpen. Dit ‘pilootproject’ zal volgens de geijkte procedure door het WTCB worden geëvalueerd.

All for he climat, to be continued …

Link naar woning Boischot als 1 van de pilootprojecten bij het erfgoedenergieloket van het WTCB